Recordopkomst, ondanks waarschuwing "Code Oranje".

Ruim twintig (!) man waren vanmorgen aanwezig op de stromachtige training van coach Paul. Er was al een waarschuwing afgegeven voor code Oranje; niet bedoeld om te waarschuwen tegen de overvloed van medailles op de Winterspelen door de Nederlanders, maar ons te waarschuwen tegen de windstoten van soms 100 km/u. En het woei behoorlijk! Gelukkig hebben de meesten genoeg spek op de botten en is het gewicht een bijna onneembaar obstakel voor de wind. Maar onze snelle mannen werden wel degelijk door de wind gehinderd en er vielen er ook her en daar een paar om. Bij Ate sloeg de wind bijna in zijn pak, dat gevaarlijk begon te bollen.

Paul had een klein gebied ingedeeld voor de oefeningen, die bestonden uit steeds harder lopen tussen twee pionnenlijnen, die een metertje of 25 uit elkaar stonden. Ook werden de softballen tevoorschijn gehaald en ook daar wist Paul weer een leuke oefeningen van te maken. En als je even niet oplet staan de pionnen ineens 50 meter uit elkaar. Enfin het werd steeds zwaarder. Met als afsluiting nog een rondje om de baan. Gelukkig was de wind geen spelbreker, alhoewel het commentaar van Ad – weer terug van zijn zoveelste vakantie - door sommigen daardoor niet goed kon worden verstaan. Opvallend was ook het hoofddeksel van Hanz; een fraai door zijn vrouw gebreide warme wollen Wintermuts. Een pracht exemplaar.

Het voetballen ging gewoon door. Het veld lag er prima bij en door de grote opkomst werden er twee grote teams samengesteld:

De Hesjes: Lange Jan, Hanz (zonder muts nu), Paul (doel), Wout, Lange Ben, Nieuwe Jan en Bertje
De Gasten: Ed, Marie, Ton, John Hack, Wim, Hans en Henk (doel)

Op het extra grote veld werd het een fraaie wedstrijd, die door beide ploegen met bijna Olympische inzet werd gespeeld. De Hesjes speelden solide maar konden de spitz niet vinden. Lange Jan en Bertje zwoegden over het veld maar hun voorzetten werden niet afgerond. Aan de andere kant kregen de Gasten veel kansen door het sterke middenveld. Daar heersten John Hack en Ton, die voor vele mogelijkheden zorgden. Maar Marie en vooral Ed hadden niet de juiste schoenen aan, want er werden veel kansen gemist. Dat kwam ook door het voortreffelijke keeperswerk van Paul, die met fraai duiken en sprongen veel applaus wist te ontvangen. Aan de andere kant kreeg Henk bijna geen bal op het doel afgevuurd. Slechts één keer werd het spannend, maar dan staat Henk er ook en met een katachtige reactie wist hij de bijna scorende Hesjes te stoppen. Door de harde wind werd er voor het eerst in de geschiedenis van de ABC-voetbalwedstrijden van speelhelft gewisseld. Dit leverde niets op. De beste kans was nog voor “Abstauber” Wim, die jammer genoeg iets te hoog mikte. Zeker geen Dutchies?? Vlak voor tijd verstapte John Hack zich en liep een kuitblessure op. De wedstrijd werd daarop afgefloten. Het zag er niet goed uit en Jan dacht er Zelf wel weer een maandje door te zijn uitgeschakeld. Jammer, want John Hack was wel de “Man of the Match” vandaag.

Bij de koffie was er echte ouderwetse boterkoek van Piet, die zijn verjaardag vierde. Heerlijk. Ook vertelde onze Oostenrijkse taalfanaat dat er vorige keer foutief het woord Abstauber werd vermeld. Dat is nu dus rechtgezet. Voor hen die het nog niet weten: een Abstauber is iemand die zich slim opstelt in de voorhoede en elk kansje probeert te verzilveren. Bijvoorbeeld een Aad of Wim.