Zaterdag, 18 februari 2017.

GELUKKIG WAREN ER GEEN CAMERA’S…..

Opnieuw een verrassend groot aantal trimmers op deze in aanvang wat mistige zaterdagmorgen.

Zag het er in het begin naar uit dat we het met zo’n 14 à 15 man moesten doen; gaandeweg kwamen er nog enkele “buienradarkijkers” binnendruppelen, zodat we op een gegeven moment zelfs met z’n twintigen waren. Lange Jan spande dit keer de kroon door pas een kwartiertje vóór het eind van de reguliere training acte de présence te komen geven. Menigeen verdacht hem ervan dat hij alleen voor het voetballen was gekomen, maar Jan ontzenuwde dat meteen door te zeggen dat hij zich verslapen had….

Paul had voor het warmdraaien weer iets ludieks bedacht. Met tweetallen tegenover elkaar castiballen over en weer gooien, waarbij dan zowel naar links als naar rechts in verschillende vormen gelopen moest worden. Het meest kolderieke onderdeel bewaarde hij voor het laatst:

tweetallen die gearmd de bal aan elkaar moesten doorgeven. Angstvallig keek menigeen rond of er geen verborgen camera’s stonden opgesteld, want het was dat onze leider de opdracht had gegeven (en dan durft niemand het aan om te weigeren!!), anders was dit onderdeel gegarandeerd gecanceld!!

Daarna weer de laatste weken zo bekende route over zo’n 180 meter, over het aanloopgedeelte van het hoogspringen en vervolgens de bocht. Vorige keren werd de tijd na 3 keer  lopen genoteerd. Nu was dat na 4 keer. Dat mocht echter de pret niet drukken. Opvallend was opnieuw dat Henkie  Beton zelfs op de baan zijn “olifantenpaadje” weet te vinden door telkens halverwege af te buigen (en dús af te snijden); in zijn kielzog maakten nog wel enkele lopers gebruik van deze handigheid. Maar het motto van Paul is steeds: “Je moet dát doen wat je kunt of denkt te kunnen en wat je leuk vindt; niets moet, alles mag”.

Aan het einde van de reguliere training vroeg Paul even aandacht voor Jan Vink, die de groep deelgenoot maakte van een heel nare situatie. Jan gaat onze groep verlaten. Door heel vervelende privé-omstandigheden gaat Jan namelijk verhuizen naar Baarle Nassau. Aangezien dit toch iets te ver is om wekelijks heen en weer naar Gorinchem te rijden, neemt Jan dus afscheid van de groep. Volgende week zaterdag is hij voor het laatst, waarbij hij dan tevens alvast voor zijn verjaardag trakteert. Erg jammer en vervelend allemaal….

De match:

Hesjes: Bertje, Aad, Plato, Ad, Albert en Henkie

Heslozen: Lange Jan, Hack, Paul, Hanz en Marie.

Het blijft toch moeilijk om twee gelijkwaardige teams samen te stellen, maar dit keer pakte het toch ondanks de bedenkingen van vooral de hesjeskant, toch redelijk goed uit.

Het spel golfde tamelijk lang heen en weer, zonder dat er gescoord werd. Diverse kansen werden om zeep geholpen, totdat bij een scrimmage voor het doel van Henkie, de bal ineens voor de slof van Lange Jan kwam en van een afstand van anderhalve meter kon dat niet mis gaan. 1-0 voor de heslozen dus. De hesjes lieten zich niet kennen en probeerden via wat afstandsschoten doelman Paul te verschalken. Op een gegeven moment lukte het Ad om met een prachtige schuiver de gelijkmaker op het scorebord te zetten. Even later was het opnieuw prijs voor de hesjes. Met veel druk kwam men af op het heiligdom van Paul en het was Albert die op de juiste plaats stond om het laatste tikje te geven toen de bal even stil voor het doel kwam te liggen. John Hack probeerde het een enkele maal van afstand, maar de verdediging van de hesjes stond steeds goed opgesteld.

Een poeier van Lange Jan leek vervolgens boven de pylonen te gaan, maar Henkie (sportief als altijd) verklaarde het schot voor “doelpunt”. Stand dus weer gelijk. Het zag er vervolgens naar uit dat 2-2 de eindstand zou worden, dit ondanks de verwoede pogingen van o.a. Plato en Bertje aan de ene kant en de onvermoeibare Lange Jan aan de andere kant. De scheids stond al met de fluit aan de lippen, toen Marie erin slaagde een assist van Hack tussen de benen van Henkie door tussen de pylonen te tikken. De heslozen vonden deze 3-2 overwinning terecht, terwijl de hesjes vonden dat de teams onevenwichtig gekozen waren…..

Inmiddels was een geblesseerde Leo als supporter aan de zijlijn verschenen. Leo blijkt van een steigertje gevallen te zijn en hij vertelde dat het wel een halfjaartje zal duren voordat hij weer mee kan gaan doen.

Aan de koffietafel werd weer luid gezongen voor de jarige Wouter.

Dus volgende week: afscheid van Jan Vink (met traktatie voor zijn verjaardag). Een wel heel speciale en goede reden om dus massaal aanwezig te zijn.