HOEZO, DURE BOODSCHAPPEN?

 

Vanochtend slechts 10 enthousiastelingen op de training van onze ABC-groep. Dan rijst natuurlijk meteen de vraag: waar zijn die andere lopers allemaal? De boodschappen worden almaar duurder en ook de horeca wordt niet goedkoper. Het blijkt dat er toch nog genoeg financiële middelen zijn voor een flink aantal van ons om op vakantie te gaan. En als er dan ook nog zijn met het PHPD-syndroom (Pijntje Hier Pijntje Daar), dan wordt het wel verklaard.
Het begon natuurlijk allemaal met het bekende rondje inlopen langs de Schelluinse Vliet, waarna de rek- en strekoefeningen aan de beurt kwamen op het kunststofveld van de hockeyclub. Hierna van lijn tot lijn verschillende vormen van de loopscholing, sommige heen en terug en sommige tot de volgende lijn en weer terug wandelen. Het volgende onderdeel was weer het beruchte kaartspel. Allereerst het formeren van twee groepen (wat om onduidelijke redenen nooit in één keer goed gaat!); dan de uitleg van de spelregels: rode kaart hele ronde en zwarte kaart en halve voor één loper uit de groep, waarbij de letter of het cijfer op de kaart aangaf wat de rest van de groep in de tussentijd moest doen. Dus als een loper bijv. ruiten 5 trok, dan moest hij een hele ronde lopen en de rest moest dan quads doen.
Cor had nog de ondeugende opmerking: “Als je de pest hebt aan de rest van de groep, dan loop je extreem langzaam, want dan moeten de anderen langer de verplichte oefening doen. Aan de andere kant is het dan wel zo dat de rest jou dan ook kan pesten door als zij aan de beurt zijn, jou ook extra lang laten “ploeteren”. Dat gaf stof tot nadenken en bij sommigen kwam tijdens het lopen de twijfel boven drijven……
Het loopgedeelte leverde als vanouds weer de nodige vraagtekens op? Wat moeten we nu lopen en welke kant op? Cor legde het een aantal malen uit, waarna de meesten het wel begrepen. Voor de enkeling die het nog niet door had,  gaf Martijn nog eens een extra uitleg. Het kwam hierop neer dat je met tweetallen moest lopen, waarbij de ene naar een 50 meter verder gelegen punt moest wandelen en de ander in tegenovergestelde richting de resterende 250 moest lopen, waarna je dan elkaar weer moest aflossen. Dit is eigenlijk best een pittige training en toen trainer Cor vond dat de dug-out op een gegeven moment vol genoeg zat met vermoeide lopers/wandelaars, blies hij op zijn bekende handfluit. Na de rek- en strekoefeningen gingen we terug naar ons eigen clubgebouw, waar Geesje inmiddels de koffie klaar had.