GELIJKSPEL ZOU JUISTE AFSPIEGELING ZIJN, MAAR…..

Het zag er allemaal nogal nattig uit, maar achteraf viel het toch nog geweldig mee.  Hoewel het tegen zonsopkomst wel wat kouder werd en ook de baan op sommige plekken flink glad werd.

Paul mocht deze morgen 10 man welkom heten. Gewapend met gekleurde stokken van om en nabij de 1 meter 70 werden verschillende oefeningen uitgevoerd. Ook de diverse loopjes , met telkens variërende snelheid, tussen de pylonen ontbraken niet.

Bij het afsluitende partijtje voetbal werd aan beide kanten het gemis van de “sterkhouders” Ed en Marie heel erg duidelijk. Ed had deze week nieuwe voetbalschoenen gekocht en was blijkbaar van de prijs zo overstuur dat er een verminderde  weerstand optrad met als gevolg: griep!! Het kwaad straft zichzelf maar weer eens: géén Dutchies maar Osaga’s. Dan vráág je er natuurlijk wél om hè?

Marie liep tijdens de “warming-up” van een uur!!, tegen een vervelende kuitspierblessure op en achtte het raadzamer niet mee te voetballen (hoe ouder hoe wijzer, nietwaar!).

Er gaan steeds meer stemmen op om de voorbereidende oefeningen vóór de match te gaan beperken, waardoor het publiek langer kan genieten van de capriolen op het middenterrein, want om half 10 sharp klinkt het commando van Gerrit: “KÓÓÓÓÓÓFFIE” en daarna moet dus zo snel mogelijk het eindsignaal klinken.

Thuisclub: Plato, Hack, Hans en Paul

Gasten: Bertje, Lange Jan, Henkie en Hanz

Er werd gezien het geringe aantal veldspelers in de breedte van het veld gespeeld, terwijl ook de beide doeltjes op pupillengrootte geplaatst waren.

De thuisclub kwam verdiend op voorsprong toen een snelle combinatie tussen Paul en Hack, Plato voor het doel van Henkie bracht. Als oud-voetballer leverde dit voor hem geen probleem op. Het antwoord van de gasten liet niet lang op zich wachten. Bertje bracht Lange Jan in stelling en met een beetje geluk ging de bal via de paal en de vertwijfeld graaiende Hans in het doel.

Nu was het de beurt aan aanvoerder/trainer/coach/arbiter Paul om de toeschouwers op de banken te krijgen. Met enkele onnavolgbare handelingen slaagde hij erin om Henkie Beton op het verkeerde been te zetten en met buitenkantje-rechts te scoren. Hack probeerde enkele keren de marge te vergroten, maar stuitte steeds op de verdediging van de gasten of op de uitstekend op dreef zijnde Henkie Beton. Als er al eens een bal op doel kwam, was het veel te hoog.

Bij de gasten gelukte het Hanz eindelijk om met zijn zwakke linkerbeen de stand gelijk te trekken.

Plato zorgde echter opnieuw voor een voorsprong voor de gastheren. Met man-en-macht vielen de gasten vervolgens aan om aan een dreigende nederlaag te ontkomen. Via Bertje lukte dat ook: 3-3. Bij de eerstvolgende aanval volgde er een onoverzichtelijke scrimmage voor het doel van Hans en het was Lange Jan die attent reageerde door uit de kluts het winnende doelpunt binnen te knallen.

Een beetje onverdiend, maar zo gaat dat nou eenmaal in het leven: het werkpaard krijgt niet altijd de haver die het verdient!!

Tijdens het gebruikelijke “ge-o-h”  aan de koffietafel overhandigde John Hack, op verzoek van de op vakantie zijnde penningmeester Ad, een schitterende bos bloemen aan Geesje om daarmee de waardering te tonen voor het werk dat ze o.a. voor onze ABC-ploeg doet.  Jan meldde nog wel even dat hij de exact door Ad genoemde prijs voor de bloemen had betaald; waarvan akte!!