Zaterdag 22 augustus 2020

BABYLONISCHE SPRAAKVERWARRING…….

Het was vandaag, in tegenstelling tot de laatste periode, opmerkelijk fris. Sommigen vonden het zelfs koud. Een enkeling had overwogen om zijn ijsmuts op te zetten of zijn wanten aan te trekken. Mot al nie gekker worre!!

Tot onze vreugde troffen we vanochtend Jaap weer in ons midden. Samen met nog 15 andere enthousiastelingen gingen we ons onderwerpen aan weer een nieuwe “vinding” van onze trainer.
Voor een goed begrip is het eerst noodzakelijk te weten dat Paul onlangs in verhuisd van Sleeuwijk naar Gorinchem. Het meest waarschijnlijke is dat hierbij ook zijn uitleg wat is aangepast aan het “stedelijke”, anders is het niet te verklaren dat er zoveel misging.
Jaap deed niet ècht met de training mee, dus waren er 15 over. Wanneer er nu gezegd wordt dat er vijf rijen van drie gemaakt moeten worden, dan ga je geen drie rijen van vijf maken. Daar begon de ellende al mee. Het had heel wat voeten in de aarde om exact drie man in positie te krijgen in vijf beschikbare banen. De opdracht was vervolgens dat er “op linie” een stukje gelopen moest worden, waarbij baan 1 een kortere afstand had af te leggen dan baan 5. Iedere baan verschilde in afstand, maar je moest ervoor zorgen dat de hele rij dus “op linie” over de finishlijn kwam. Toen begon de grote goocheltruc. Baan 1 moest daarna verhuizen naar baan 5, baan 2 naar 1, baan 3 naar 2 enz. Je groepje van drie moest dus steeds in dezelfde volgorde blijven. Dat was de THEORIE. Dan nu de PRAKTIJK….., afijn daar hoeven niet veel woorden een vuil gemaakt te worden: één grote puinhoop, waarbij je steeds weer achter iemand anders aan liep. Agge mar leut hèt.
Om dit onderdeel af te ronden dan toch maar iets makkelijkers: baan 1 met 50% inzet, baan 2 met 60% enz. tot baan 5 met 90%. Hiermee werd de tijd volgemaakt tot 9 uur, waarna er nog een soort cooling-down volgde, waarbij sommigen het languit liggen op de baan met de ogen gesloten, eigenlijk veel te kort vonden duren.

Geel: Paul, Albert, Leo, Plato, Onno
Wit: Henkie, Bertje, Ad, Hanz, Marie

Het veld was goed bespeelbaar; het gras had zich ondanks de enorme droogte, goed gehouden, zodat er een leuk spelletje op de mat gelegd kon worden. Met Henkie in het doel dachten de “witten” een makkie te hebben aan de “gelen”. Niets was echter minder waar. Weliswaar stond “Mr. Beton” weer een ouderwetse partij ballen tegen te houden, maar bij enkele aanvallen en uitgespeelde kansen voor zijn heiligdom, was ook hij kansloos. Bij de “witten” was de positie van de doelman ietwat onduidelijk. Degene die het dichtst bij het doel stond bleek ineens doelman te zijn. Mocht de pret niet drukken. Na enkele mislukte aanvallen, kon Bertje zijn maat 45 tegen de bal drukken en scoren. Dat maakte 1-1, want de “gelen” hadden via Albert al een voorsprong genomen. Toen Ad het even op zijn heupen kreeg werd het 2-1, waarna Plato voor de gelijkmaker tekende.
De arbiter van dienst vond dit, gezien het vertoonde spelbeeld, blijkbaar een juiste verhouding en liet, overigens voor de enige keer in de hele wedstrijd, zijn fluitje horen. Precies in het eindsignaal zette Onno nog een sprintje in om de rode “Dirk-zak” te grijpen, die door een plotselinge windvlaag richting Caribabad dreigde te vliegen.
De koffie van Ria was weer uitstekend van smaak. Geen traktatie vandaag. In augustus geen jarigen. Pas in september kan er weer gezongen worden.