Met om 08.00 uur al 25 graden op de meter, was het niet verwonderlijk dat de er een grote opkomst was. De meesten waren badend van het zweet al vroeg het bed uitgedreven. Met 20 man begon badmeester Paul aan een aangepaste training. Niks inlopen. Gewoon drie kleine rondjes op het uiteinde van de baan. Daarna wat rustige oefeningen, want voor een warming up was de noodzaak ver te zoeken. En dan toch even drie hele kleine rondjes op de kop van de baan, tegen de klok. Opvallend was dat de meesten hierbij nauwelijks enig verval toonden met vorige uitslagen.
Paul begon dan ook zeer tevreden aan een uiterst ontspannen training vanaf de matjes. Heel af en toe een klein stukkie lopen om toch de uitstraling van een atletiekclub te behouden. En dan weer op het matje. In de schaduw. Een uiterst rustige training vanmorgen. Begrijpelijk dat een aantal mannen hunkerde naar een potje voetbal om de spieren toch effete tarten.
Geel: Hanz, Lange Jan, Bertje, Paul, Jaap, Leo en Marie.
Wit: Henkie, Wout, Big Pete, Albert, Aad, Ed en Harry.
Wit moest slim gaan spelen met een ma minder en kozen voor een 2-2-1 opstelling. Waarbij Wou als laatste man speelde. Als een rots in de branding. Met de topscorers Aad en Harry in de frontlinie. Het pakte helaas anders uit voor Wit. De Gele rakkers hadden het plan doorzien en zette Jaap op het middenveld met Lang Jan en Bertje als snelle spitsen. En dat werkte! Al snel werd het in een scrimmage 1-0 . Gelukkig wist Big Pete de stand gelijk te trekken met een afstandpoeier. Maar daarna lukte het wit niet meer t scoren. Dat deden die Gele rakkers wel. Vooral Paul was alert en scoorde tweemaal achterelkaar. Toen Harry en Aad dan eindelijk gevaarlijk werden en de bal bal via een scrimmage het doel in werkten, was daar ineens Leo - als een duveltje uit een doosje - om de bal van de lijn te werken. en acrobatische manoeuvre, waar hij veel bijval van kreeg door het publiek. Uiteindelijk gaf Wit zich gewonnen en zongen de Gele rakkers nog lang hun overwinnings hymne.
Bij dekoffie op het terras schoof Ad weer aan, die nog herstellende is van een operatie en over twee weekies weer act de préséance zal geven. (zo...moeilijk woord). Tegelijkertijd trakteerde hij nog op overheerlijke warme (!) saucijzenbroodjes. Inmiddels een traditie van Ad.
Na het smikkelen ging men opgewekt en tevree huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten