Met hoeveel zijn we?

 

Na de nodige afzeggingen via de whatsapp was het de vraag of er überhaupt wel iemand zou zijn vanmorgen.

Eenmaal op de Driemanschapslaan haalde ik Lange Jan in die op zijn fiets met de verlichting aan (waarschijnlijk direct door uit de kroeg) richting het sportpark reed. Dat is 1.  Iets verder stak Rob hardlopend en op zijn horloge kijkend over. Dat is 2. Op de Bataafsekade liep Marie. Dat is 3 dus we konden hoe dan ook aan de slag. Uiteindelijk waren we nog met 13 sporters inclusief de aan het lidmaatschap ruikende Ben. Welkom! 

 

Trainer Paul had de pionnen al klaargezet. Wederom een zonovergoten baan. Wat boffen we toch de laatste weken, nee maanden al.  Een van de pionnen stond in de weg bij de warming up en Ad haalde met zijn rechter uit en schopte hem met een mooie boog opzij. Paul kon slechts het hoofd schudden. 

Het werd na de warming-up een toch vrij intensief looponderdeel afgewisseld met een aantal oefeningen met de banken in de buurt van de hoogspringmatten. 

Het bleek te moeilijk om bij de buikspieroefeningen, waarbij de tenen onder de bank zitten, gelijktijdig aan te tikken op de banken. Laten we het maar houden op een goede poging. 

 

De laatste 4 minuten kon een ieder zijn eigen tempo bepalen bij de loopoefening om de diverse gekleurde pionnen. Paul die om de minuut een signaal zou geven moest wat marchanderen en volgens Leo klopte het niet allemaal. Hoe dan ook een ieder kon lekker bewegen.

 

Het voetbal was van een dusdanig niveau dat het jammer was dat er geen publiek was. Ballen in de kruising, hakjes en afstandsschoten. Dit allemaal afgewisseld met persoonlijke foutjes werd het uiteindelijk 6-5 waar 6-6 wellicht beter was geweest. Een mooi potje en ik zou zeggen heren hou de telefoon aan want de transferperiode is nog niet gesloten. Je weet maar nooit. 

 

Beterschap voor Ed alhoewel het me niet zou verbazen als hij vanmiddag op tv in beeld is op een bootje in de Amsterdamse grachten.