N-n-n-n-nineteen

 

We waren vandaag met 19 sporters!  Een enorm aantal zo midden in de zomer. Bij 19 moet ik altijd gelijk denken aan het nummer over de oorlog in Vietnam dat in 1985 de NOS steunplaat was in de ‘Avondspits’ en later uitgroeide tot een enorme hit. Het lied werd geschreven door Paul Hardcastle. En zo zijn we weer bij Paul onze trainer die vandaag extra vroeg op het veld moet zijn geweest want er stond weer van alles klaar. 

 

De warming up was zoals gebruikelijk. Alle spiergroepen werden aangesproken. Als je dan met zo’n grote groep bent is het ook wat rumoeriger. Paul leek zich er niet druk om te maken en dat is ook verstandig want net na 0800 uur was de temperatuur al ruim boven de 20 graden. 

 

Na wat slaloms, steigerungen en dribbels op de kop van de baan verplaatsten we ons naar het grasveld. De groep werd verdeeld in duo’s en vervolgens kwam er een spelvorm met zandzakjes en fietsbanden. 

De fietsband werd op een meter of 5 weggelegd en vervolgens moest ieder teamlid zijn zandzakje in de band zien te gooien. Missen was terug en opnieuw. Als allebei de zakjes goed lagen mocht de fietsband 5 meter verder worden gelegd en zo werd het een soort haasje over en werd dus een afstand afgelegd.  Ad en Piet eindigden als eersten maar na succesvol bezwaar door Albert en Arie ( de A-tjes) bij scheidsrechter Henk werd de overwinning aan hen gegund. 

 

Paul voelde goed aan dat de warmte invloed had op de prestaties dus werd het zig zag looponderdeel iets aangepast. 

Bij de cooling down kwam het op 1 been staan weer voorbij maar ditmaal met de ogen dicht. Het bleek een stuk moeilijker. Hanz concludeerde dat je elkaar met gesloten ogen niet kunt zien. 

 

Bij het voetbal was het zeven tegen zeven. Er was door de drukte duidelijk minder ruimte en dat kwam het spel niet ten goede. Een foutenfestival was het gevolg en de einduitslag werd 2-1. 

De koffie en thee werden genuttigd in de schaduw en er werd flink op los gekakeld.